ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਾਗਜ਼ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਵਿਚ, ਮੈਂ ਇਕ ਚਿਠੀ ਉਸਨੂ ਭੇਜੀ ਸੀ |

ਕਿਸ਼ਤੀ ਭਾਵੇਂ ਕਾਗਜ਼ ਦੀ ਸੀ, ਸੁਪਨਾ ਮੇਰਾ ਅਸਲੀ ਸੀ |

ਆਪਨੇ ਆਪ ਚੋਂ ਲਭਾ, ਪਰ ਮੈਂ ਭੀੜ ਦੇ ਵਿਚ ਗਵਾਚ ਗਿਆ,

ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ ਰੋਣਕ ਸੀ, ਯਾ ਭੀੜਾਂ ਦੀ ਖੁਦਗਰਜ਼ੀ ਸੀ |

ਜਦ ਮੈਂ ਨਦੀ ਤੋਂ ਦੋ ਘੁਟ ਮੰਗੇ ਓਹ ਆਪੇ ਵਿਚ ਸਿਮਟ ਗਈ

ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਹੈਰਾਨ ਨਦੀ ਲਈ ਇਹ ਕੈਸੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਸੀ

ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਨੇ ਸੱਜਣ, ਮੇਰਾ ਹਰ ਮਸਲਾ ਉਲਝਾ ਛਡਦੇ,

ਇਸ਼ਕੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ, ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤ ਸਾਦ-ਮੁਰਾਦੀ ਸੀ,

ਰੁਸਵਾ ਹੋ ਕੇ ਜਦ ਓਹ ਤੁਰਿਆ, ਮਹਿਫਿਲ ਵਿਚ ਘਬਰਾਹਟ ਸੀ,

ਜਦ ਅਰਥੀ ਵਿਚ ਬਦਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਹਰ ਇਕ ਅਖ ਪਥਰਾਈ ਸੀ |

ਅੱਜ ਖੁੱਲੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ, ਅੱਖ ਤਰਸੀ ਉਸਦੀ ਝਲਕ ਲਈ,

ਕਲ੍ਹ ਜੋ ਝੀਤਾਂ ਥਾਣੀ ਵੀ, ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤੀਕ ਉਤਰਦੀ ਸੀ |

ਇਹ ਕੈਸਾ ਸਮਝੋਤਾ, ਜਿਥੇ ਚਿੱਤ ਵੀ, ਪੱਟ ਵੀ, ਤੇਰੇ ਨੇ,

ਫਿਰ ਮਨ ਨੂ ਸਮਝਾਇਆ, "ਓਥੇ ਤੇਰਾ ਕੇਹੜਾ ਦਰਦੀ ਸੀ"|

ਤਰਲੋਕ "ਜੱਜ " 6-4-2010